ปัจจุบัน สำคัญ ที่สุด

พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระมหาวิหารเชตวัน เมืองสาวัตถี
ได้ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลายถึงการปฏิบัติธรรมว่า
"ปัจจุบัน"
เป็นสิ่งสำคัญที่สุด เพราะอดีตเป็นสิ่งที่ล่วงไปแล้ว
สิ่งที่เป็นอนาคตก็ยังมาไม่ถึง
ทั้งอดีตและอนาคตจึเป็นสิ่งที่ไม่น่าสนใจ
สิ่งที่ควรให้ความสนใจก็คือที่นี่และเดี๋ยวนี้ โดยตรัสว่า

"บุคคลไม่ควรคิดถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว
ไม่ควรมุ่งหวังสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
บุคคลใดเห็นแจ้งในปัจจุบันธรรม ไ
ม่ง่อนแง่นคลอนแคลนในธรรมนั้น ๆ
ผู้นั้นควรเจริญในธรรมเนือง ๆ
ความเพียรควรทำเสียวันนี้ เดี๋ยวนี้
ไม่มีใครรู้ความตายในวันพรุ่งนี้

เพราะการผลัดเพี้ยนกับความตาย
ไม่มีใครทำได้ ผู้รู้ย่อมสงบเรียกว่าผู้มีความเพียร
ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันและกลางคืนว่า
ผู้นั้นมีชีวิตอยู่เพียงวันเดียวประเสริฐที่สุด"

สาเหตุหนึ่งที่ทำให้จิตของผู้ปฏิบัติธรรมฟุ้งซ่านไม่สงบ
นั้นหมายถึงความปรุงแต่งไปตามสัญญาอารมณ์ทั้งอดีตและอนาคต เ
ราชอบเก็บเรื่องต่าง ๆ ที่ผ่านไปแล้วมานึกคิด
ถ้าเป็นเรื่องไม่ดีจิตก็สลดหดหู่เหงาหงอยเซื่องซึมไป
ทั้ง ๆ ที่เรื่องเหล่านั้นก็ผ่านพ้นเลยไปแล้ว
ถ้าเป็นเรื่องสุขจิตก็กระเจิดกระเจิงโลดแล่นไป
ทั้งเรื่องดีและไม่ดีก็ไม่ควรเก็บมาคิดให้เปลืองเวลา
เพราะเหตุการณ์ต่าง ๆ ก็ผ่านล่วงเลยไป
กลับกลายเป็นอดีตไปแล้ว จะเรียกร้องแก้ไขใ
ห้กลับคืนก็อยู่ในวิสัยที่ทำได้ยาก
แล้วสิ่งที่เรียกว่า อนาคต
ก็เป็นเรื่องของกาลเวลาข้างหน้าที่ยังมาไม่ถึง
ก็หาควรโน้มน้าวเก็บมาครุ่นคำนึงนึกคิดสร้างความหวังลมๆแล้งๆ
ไว้คอยท่า เพราะเหตุการณ์ที่ถูกจัดว่าเป็นเรื่องของอนาค
ตนั้นเป็นสิ่งเลื่อนลอย ไม่แน่นอนเป็นจริงเป็นจังอะไรขึ้นมา
รังแต่จะทำให้จิตว้าวุ่นโดยเปล่าประโยชน์

ที่มา:-หนังสือคิดถึงปู่ พระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)หน้า ๕๒-๕๔