วันศุกร์ที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

หอมมมม..

สีเหลืองสะพรั่งบาน...สด
พอกาลหมดกลีบเฉาร่วงสู่หล้า
กายทุกกายกลับสู่พสุธา
กลิ่นพฤษาก้อลา...ลับมลาย

ที่คงทนถาวรคือ ... กลิ่นศีล
หอมคลุมดินกลิ่นแดนศาสนา
ขจายฟุ้งขจรไกลไปทั่วฟ้า
และทรงคุณทรงค่า... กว่าดอกใด

ที่มา : ใบไม้พูดได้
http://siangjaagtaum.com/eBooks/TalkingLeaves06.pdf

ร้อนไหมลูก...

๑. ร้อนไหมลูก...
ทุกข์ครับ...ทุกข์มากพ่อ...
บางคราวท้อ จนแทบ ทนไม่ไหว
ทำไม..มันไป เกิดกับ ใจ
ทั้งที่กาย ก่อกรรม ทำมาเอง

๒. พ่อครับ..
อะไร ผูกมัน ติดกันไว
เหมือนว่า ใจถูกกาย มันข่มเหง
ทำเพราะกาย แต่ ใจ มันเจ็บเอง
ร้องและรำ ฮัมเพลง ไปตามมัน

๓. ลูกเอ๋ย...
เพราะหนู นั่นแหละลูก...
ไปยึดมั่น พันผูกอยู่ อย่างนั้น
ปั้นเป็นตัว เป็นตน เป็นของมัน
และยังฝัน ฟุ้งใฝ่ ว่า ใจดี

๔. คิดเถิดลูก...
คิดเสีย คิดตามนี้...
มันจะมี ดีอะไร ในกายหนู
อะไรบอก ว่า กู เป็นของ กู
แล้วจงดู มีอะไร มันอยู่ทน

๕. สักแต่มอง ผ่านไป ด้วย ใจ เถิด
กายจะเกิด กรรมใด ไม่ไปสน
ดีหรือชั่ว ก็ต้องตาย ทุกกายตน
ใจ รับผล จากเหตุ ที่กาย ทำ

๖. ลูกรัก...
เธอจงตระหนัก!
เพราะเมื่อไหร่ ใช้กาย ก้อเมื่อนั้น
ใจ ยึดกาย ใจก้อหนัก ขึ้นฉับพลัน
อย่ายึดมั่น ถือมั่น เป็นตัว เธอ

๗. ทำวันนี้ ให้เป็น วันสุดท้าย
วันที่ ใจ เธอ สบาย ไม่พลั้งเผลอ
วันพรุ่งนี้ ไม่มี สำหรับ เธอ
พ่อถามเธอ อีกครั้ง ...
ร้อนไหมลูก

ที่มา : ใบไม้พูดได้
http://siangjaagtaum.com/eBooks/TalkingLeaves15.pdf